Περί ξεφτίλας και μερικών ακόμη…

Να ξεκινήσουμε από το σκορ. Συνιστά το 8-2 ξεφτίλα; Αν πρόκειται για σάιτ που αναζητούν κλικ, εφημερίδες που αναζητούν πωλήσεις, υπερτροφικά οπαδικά «εγώ» και καφενειακές συζητήσεις η απάντηση είναι εύκολη. Αν πρόκειται για αγάπη προς το ποδόσφαιρο και αυτούς που το υπηρετούν, σαφώς και όχι. Είναι και αυτό, το βαρύ σκορ, μέσα στο πρόγραμμα. Δεν συμβαίνει συχνά, αλλά κάποτε συμβαίνει. Σε όλους μπορεί να συμβεί (ή έχει συμβεί), με μεγάλη ή μικρή χρονική απόσταση από την όποια προηγούμενη φορά. Κάποτε μοίραζε η Μπάρσα 5αρες, 6αρες κλπ. Δεν καταστράφηκε κανείς από τους αντιπάλους της.

Στο σημείο αυτό, επειδή κυκλοφορεί ότι η Μπάγερν δεν σεβάστηκε την Μπάρσα και δεν σταμάτησε για παράδειγμα στο 5-2 ή στο 6-2, καλό είναι να μην αδικούμε τους Βαυαρούς. Σέβεσαι τον όποιο αντίπαλο όταν συνεχίζεις να παίζεις. Δεν σέβεσαι ούτε τον αντίπαλο ούτε το σπορ όταν στο 5-2 και στο 6-2 αλλάζεις πασούλες για να περάσει η ώρα και να λήξει το ματς. Οπότε, η Μπάγερν δεν έχει να απολογηθεί σε κανέναν και για τίποτα. Άλλωστε, σε αυτή τη νοοτροπία είναι συνεπής όλη τη σεζόν (εφτά γκολ έβαλε στην Τότεναμ, στο Λονδίνο, στη φάση των ομίλων), αλλά και αν ανατρέξουμε προγενέστερα.

Κλείσιμο παρένθεσης, πίσω στα δικά μας. Το ποδόσφαιρο εκδικείται άσχημα όταν αγνοείς τις αρχές του. Τα οκτώ γκολ από την Μπάγερν κατέδειξαν το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια η Μπάρσα και ανάγκασαν ακόμα και τους άσχετους να αναρωτηθούν «καλά, τι έπαθαν αυτοί που είχαν ομαδάρα»;

Μόνο που η ομαδάρα δεν είναι και τόσο ομαδάρα, κάνοντας κάθε σεζόν σταθερά βήματα προς τα πίσω. Τα έχουμε αναφέρει τόσες και τόσες φορές με τόσες και τόσες αφορμές. Η αίγλη της σπουδαίας Μπάρσα, του ωραίου και κυριαρχικού ποδοσφαίρου έφτασε ως εκεί που έφτασε. Δεν φρόντισε κανείς, με κύρια ευθύνη των διοικούντων, να μπολιάσει την ομάδα με ποιότητα και να την ενισχύσει σε καίριες θέσεις, ώστε να παραμείνει η Μπάρσα σε υψηλό επίπεδο. Κυρίως όμως, δεν εκπονήθηκε ποτέ ένα πλάνο, που να πείσει φίλους και αντιπάλους για το πώς αντιλαμβάνεται ο σύλλογος το μέλλον.

Ξεφτίλα λοιπόν, για τα μέτρα της Μπάρσα, είναι να μην έχει βρει από το 2015, ένα ποδοσφαιρικό πλάνο που να την πάει παρακάτω. Οι σπουδαίοι παίκτες της έφυγαν, μεγάλωσαν και αυτοί που βρίσκονται στο ρόστερ δεν μπορούν, αποδεδειγμένα εδώ και καιρό, να ακολουθήσουν το στυλ και τον… τρόπο των προηγούμενων. Πέντε χρόνια τώρα, η ομάδα βασίζεται περισσότερο στην ατομική ποιότητα (προεξάρχοντος του Μέσι) και δεν υπάρχει καμία πειστική ένδειξη ότι επιχειρείται να φτιαχτεί ένας νέος κορμός, που θα κουβαλήσει την ομάδα στα χρόνια που έρχονται.

Οι επιλογές των προπονητών μπέρδεψαν κι άλλο τους φίλους της Μπάρσα. Όταν ανέλαβε ο Βαλβέρδε, η εργατικότητα του και η καλή σχετικά διαχείριση που έκανε, κράτησε όρθια μια ομάδα που είχε αρχίσει να χάνει σε ποιότητα. Το επίπεδο καλού ποδοσφαίρου έφθινε, η Μπάρσα κατέκτησε εγχώριους τίτλους, αλλά υπέστη δυο οδυνηρούς αποκλεισμούς στο Τσάμπιονς Λιγκ και ενώ είχε πάρει καλό σκορ στα πρώτα ματς. Δεν ζητήθηκε τότε ευθύνη από τον Βαλβέρδε, ο οποίος και στις δύο περιπτώσεις συνέχισε στον πάγκο, ενώ κανείς δεν θα μπορούσε να πει κουβέντα αν η διοίκηση αποφάσιζε να του δείξει την έξοδο. Πριν από λίγους μήνες, με την Μπάρσα πρώτη στη βαθμολογία, χωρίς καλό ποδόσφαιρο, ο Βαλβέρδε απολύεται, κόντρα στην αρχή που θέλει το κλαμπ να μην αλλάζει τεχνική ηγεσία στη μέση της σεζόν. Αφού η διοίκηση εισέπραξε κάμποσες αρνήσεις από διάφορους προπονητές, καταλήγει στον Σετιέν. Λίγο καιρό αργότερα, η σεζόν κλείνει με πλήρη αποτυχία, χαλασμένα αποδυτήρια, τον Σετιέν υπ’ ατμόν και τη διοίκηση να αναζητεί διέξοδο.

Σε αυτό το απίστευτο μπάχαλο, ο Σετιέν είναι μάλλον ο τελευταίος που φταίει. Ανέλαβε μια ομάδα που δεν είχε σχεδιάσει ο ίδιος, δεν είχε προετοιμάσει ο ίδιος και χωρίς καμία ενίσχυση. Ναυάγησε κι αυτός μαζί με την Μπάρσα και τώρα ετοιμάζεται προς αποχώρηση. Αν η διοίκηση πίστευε στον Σετιέν και τον θεωρούσε κατάλληλο για να οδηγήσει την Μπάρσα στην επόμενη μέρα, θα τον στήριζε και μετά το 8-2. Ωστόσο, η εντύπωση ότι πρόκειται για τεχνικό με ημερομηνία λήξης είχε καλλιεργηθεί πριν ακόμα το ματς με την Μπάγερν. Τι έχουμε καταλάβει από τη διοίκηση; Ότι επιλέγει προπονητές (Βαλβέρδε, Σετιέν) με συγκεκριμένο προφίλ, που θα δουλεύουν χωρίς να εγείρουν απαιτήσεις κι όταν τα πράγματα στραβώνουν, θα αποτελούν τους «φταίχτες». Ο Βαλβέρδε άντεξε περισσότερο, ο Σετιέν «κάηκε» γρήγορα.

Οποιοσδήποτε σοβαρός προπονητής αναλάβει την Μπάρσα, θα ζητήσει παίκτες αξίας και χρόνο για να φτιάξει ομάδα. Πότε θα γίνουν όλα αυτά; Η σεζόν τελείωσε, όμως η νέα δεν αργεί να ξεκινήσει. Να ξηλωθεί εξ ολοκλήρου ο κορμός της Μπάρσα είναι αδύνατο, άσχετα με το τι γράφεται και λέγεται. Ποιος εμπιστεύεται τη διοίκηση, ώστε να γίνει η κατάλληλη στόχευση, να καθοριστεί το πρότζεκτ, να βρεθεί ο προπονητής για να το τρέξει και να υπάρξει η κατάλληλη υποστήριξη με μεταγραφές και ανάδειξη παικτών από τις ακαδημίες;

Οι περισσότεροι αμφιβάλουμε και δικαίως. Όταν για πέντε χρόνια πετάς… αετό, σκορπάς αλόγιστα χρήματα σε μεταγραφές αμφίβολής αξίας, χωρίς να ενισχύεις το ρόστερ εκεί που έχει ανάγκη και πας κόντρα στην ποδοσφαιρική λογική, δεν γίνεται να αλλάξουν όλα σε ένα καλοκαίρι, ό,τι κι αν γράφεται στον Τύπο. Αλήθεια, με τον Σετιέν φευγάτο, ποιος και με ποια κριτήρια ενέκρινε την παραχώρηση του Αρτούρ στη Γιούβε και την απόκτηση του Πιάνιτς; Είναι και αυτό ένα παράδειγμα του τρόπου που λειτουργεί ο σύλλογος. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε μια σειρά άλλων περιστατικών, όπως τα παρακάλια στον Ποτσετίνο (έχει δηλώσει πολλές φορές ότι δεν θέλει να αναλάβει την Μπάρσα, έχοντας παρελθόν στην Εσπανιόλ), τη δυσφήμιση μέσω διαδικτύου όσων (παικτών συμπεριλαμβανομένων) διαφωνούν με την πολιτική της διοίκησης, τις πλάγιες μεθόδους για να αλλάξει το σήμα του συλλόγου και διάφορα ακόμα, γίνεται φανερό ότι βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη φάση, χωρίς καμία εγγύηση ότι το αύριο θα είναι καλύτερο.

Η ξεφτίλα λοιπόν, δεν είναι το 8-2 από την Μπάγερν. Η ξεφτίλα είναι να βαδίζει το κλαμπ στα τυφλά επί σειρά ετών και οι αξίες του να προδίδονται εκ των έσω. Το ποδόσφαιρο φρόντισε να… προειδοποιήσει εγκαίρως (Ρόμα, Λίβερπουλ οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, υπήρξαν κι άλλες) για το ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά οι προειδοποιήσεις δεν φάνηκαν να λαμβάνονται υπόψη. Ήρθε λοιπόν η Μπάγερν να δώσει το πιο γερό χτύπημα από όλα τα προηγούμενα. Πίσω από την Μπάγερν, κρύβεται το ίδιο το ποδόσφαιρο. Το οποίο μάλλον δεν ανέχεται από έναν σύλλογο που μας έκανε να δούμε το σπορ με άλλο μάτι πριν από μερικά χρόνια και προσέθεσε ένα μεγάλο κεφάλαιο στην εξέλιξή του, να μην σέβεται στοιχειώδεις αρχές και κανόνες. Μένει να φανεί αν αυτή τη φορά πήραμε το μάθημα.

Το κείμενο είναι ήδη μεγάλο, θα μπορούσε να είναι άλλο τόσο, με όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια. Προέχει να βρεθεί ένας τρόπος και σε μερικές εβδομάδες να δούμε στο γήπεδο μια ομάδα με μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνοχή, καθώς αυτή τη στιγμή όλα και όλοι βρίσκονται στον… αέρα. Από την παρούσα διοίκηση, μεγάλες απαιτήσεις δεν υπάρχουν. Κυκλοφορεί ότι οι εκλογές θα γίνουν νωρίτερα από την αρχικά καθορισμένη ημερομηνία. Μακάρι να γίνονταν και αύριο, αλλά από μόνες τους δεν θα λύσουν κάποιο πρόβλημα. Η ελπίδα είναι να βρεθούν κάποιοι που θα ηγηθούν και θα πείσουν ότι έχουν σχέδιο για το μέλλον. Ακόμα κι αν αυτό έχει κόστος, μεταφραζόμενο σε απώλεια τίτλων και διακρίσεων για κάποιο διάστημα, οι «υγιείς» φίλοι της Μπάρσα μπορούν να περιμένουν.