Ντροπή που δεν αντέχεται
Να έχεις τόσο καιρό να γράψεις, δεχόμενος ότι είναι μια μεταβατική σεζόν και πολλά λόγια δεν χρειάζονται, μόνο υπομονή…
Να είσαι χαρούμενος για το Κύπελλο που κατακτήθηκε πριν από λίγες ημέρες, όχι γιατί πήραμε μια κούπα, αλλά γιατί η ομάδα μοιάζει να βαδίζει σε ένα σωστό δρόμο και το τρόπαιο έρχεται ως επιβράβευση μιας προσπάθειας που πρέπει να έχει συνέχεια…
Να σου βγαίνει η χαρά ξινή και να αναγκάζεσαι να γράψεις μετά από μήνες και αυτό να μην είναι για καλό…
Το περασμένο καλοκαίρι, με 8 γκολ από την Μπάγερν στην πλάτη, κάποιοι μιλούσαν για ντροπή. Όταν παίζεις και χάνεις, ακόμα και όταν έχεις υποστεί συντριβή, δεν πρόκειται για ντροπή. Τα έχει αυτά το ποδόσφαιρο, είναι μέσα στο παιχνίδι.
Την τωρινή ντροπή ποιος και πώς θα την ξεπλύνει; Η Μπάρσα, η δική μας Μπάρσα, να συμπράττει με τον Πέρεθ, τον Γκλέιζερ, τον Ανιέλι και άλλα τέτοια «λεβεντόπαιδα» για την κονόμα και μόνο για την κονόμα. Κόντρα σε όλες τις αρχές της, χωρίς να απευθυνθεί στα μέλη της και στους οπαδούς της, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στο ποδόσφαιρο, ένα σπορ βγαλμένο από την ψυχή των λαϊκών ανθρώπων, σαν και αυτούς που αποτέλεσαν τον λόγο ύπαρξης ενός συλλόγου όπως η Μπάρσα.
Η κοινή δήλωση που υπέγραψαν Σύνδεσμοι και φορείς που εκφράζουν την Μπάρσα στην Ελλάδα, από τη Ρόδο μέχρι τη Θεσσαλονίκη, περιγράφει πλήρως πόσο προδομένοι νιώθουν όλοι εκείνοι που δεν αγάπησαν την Μπάρσα για τις επιτυχίες και τα «ασημικά». Όλοι εκείνοι που την αγάπησαν για τη διαφορετικότητά της, για τον αέρα δημοκρατίας στον τρόπο διοίκησης, όλοι εκείνοι που δεν την είδαν απλά ως ένα ποδοσφαιρικό κλαμπ.
Φαίνεται όμως πως οι διοικούντες τον σύλλογο, απερχόμενοι και τωρινοί, το mes que un club το βλέπουν ως ένα σλόγκαν για να προσελκύει τουρίστες, πελάτες, οτιδήποτε στην τελική αφήνει φράγκα στον μπεζαχτά, αλλά όχι τους πραγματικούς φίλους της Μπάρσα, οι οποίοι δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι ο σύλλογος έφτασε σε τέτοιο σημείο εξευτελισμού.
Συμπερασματικά, οι μόνοι που έμειναν να υπερασπιστούν το εκ των έσω προδομένο mes que un club είναι οι πραγματικοί φίλοι της Μπάρσα. Δεν πρόκειται για επαναστατικό μανιφέστο. Κανείς δεν λέει να γίνουμε το γαλατικό χωριό που θα αγνοεί το σύγχρονο αθλητικό μάρκετινγκ. Υπάρχουν όμως όρια και τα όρια αυτά ξεπεράστηκαν. Ας παραδειγματιστούμε από τους οπαδούς των μεγάλων αγγλικών συλλόγων και τις αντιδράσεις τους. Αν μη τι άλλο, οι Άγγλοι οπαδοί σώζουν την αξιοπρέπεια τους, αλλά και αυτή των ομάδων τους κατά κάποιο τρόπο, ενώ μοιάζουν αποφασισμένοι να πολεμήσουν το έκτρωμα. Όπως λένε, ακόμα και αν δεν τα καταφέρουν, they will go down fighting.
Εμείς στην Μπάρσα, με το παρελθόν των δημοκρατικών αγώνων, θα πετάμε… αετό; Τι λένε για όλα αυτά Σύνδεσμοι και Ενώσεις Συνδέσμων στην Καταλονία αλλά και εκτός αυτής; Αν δεν αντιδράσουμε μαζικά και άμεσα, πότε θα το κάνουμε; Εκτός αν περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει όταν θα… κάτσει η σκόνη. Μόνο που τότε η ντροπή θα έχει γίνει και δική μας, ανεξαρτήτως ποια θα είναι η εξέλιξη και αν θα τα βρουν ή θα τα σπάσουν τελείως ΟΥΕΦΑ και Τραστ Απληστίας.