Μπάρσα πάντα και παντού!
Πλέον είναι γεγονός: η ομάδα μας δε θα συνεχίσει στην επόμενη φάση του Champions League, πράγμα που είχε να συμβεί από την σεζόν 2000/2001 – με τον Λορένσο Σέρα Φερέρ στον πάγκο της ομάδας. Μέχρι τότε μάλιστα είχαμε μόλις μία “κούπα με μεγάλα αυτιά” στην τροπαιοθήκη μας.
Και πώς να προχωρήσουμε θα μου πείτε άλλωστε, έχοντας πετύχει μόνο δύο τέρματα σε έξι παιχνίδια. Πράγμα πολύ σωστό, εν μέρει βέβαια, αφού αν είχαμε επικρατήσει -για παράδειγμα- με 1-0 της Benfica στο Camp Nou, θα ήμασταν εμείς αυτοί που θα περνούσαμε στη φάση των “16” και τότε θα είχαμε σκοράρει μόλις τρεις φορές. Και το αναφέρω αυτό γιατί –όπως άλλωστε έχει αποδειχτεί πολλάκις- το ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει σκληρό και κάπως “άδικο”. Όμως αυτή τη φορά το δίκαιο έγινε πραγματικότητα, μιας και η ομάδα της Λισσαβόνας ήταν εκείνη που άξιζε να πάρει την πρόκριση, ενώ εμείς συνεχίζουμε στο Europa League.
Μπορεί το πρεστίζ της διοργάνωσης να μην είναι το ίδιο, μπορεί πολλοί να… ξινίζουν ακόμα και στη σκέψη της εν λόγω διοργάνωσης, όμως όλοι οφείλουμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Το είπε κι ο Tσάβι άλλωστε, πως η Μπάρσα πρέπει να κερδίζει όλους τους αγώνες και ο σκοπός μας είναι η κατάκτηση του εν λόγω τροπαίου. Μην ξεγελιόμαστε όμως, κάθε άλλο παρά εύκολο θα είναι κάτι τέτοιο. Από τη συγκεκριμένη διοργάνωση έχουν περάσει -και συνεχίζουν να περνάνε- σπουδαίες ομάδες και μεγάλοι σύλλογοι, δε θα αποτελούσαμε εμείς εξαίρεση, έτσι είναι ο αθλητισμός, κάνει κύκλους.
Ερμηνεύοντας άλλωστε το ρητό του αείμνηστου Γιόχαν Κρόιφ, πως κάθε μειονέκτημα κρύβει και ένα πλεονέκτημα, το Europa League θα μπορούσε να αποτελέσει μία αξιόλογη ευκαιρία για τα νέα παιδιά της ομάδας, ώστε να εξελιχθούν και να αποκτήσουν εμπειρία.
Ήρθε η ώρα λοιπόν, να αποδείξουμε -για ακόμη μία φορά- τι σόι οπαδούς διαθέτει ο σύλλογός μας.
Δεν είμαστε Culers υπό προϋποθέσεις.
Τα τελευταία χρόνια κάναμε υπομονή (έστω κι αν δεν το καταλάβαμε) σε πολλά.
Δεν θα κάνουμε τώρα που η ομάδα μας χρειάζεται πιο πολύ από ποτέ;
Η απάντηση φυσικά και είναι αυτονόητη.
Υ.Γ 1 Για το “πείσμα” ορισμένων παικτών είναι μάταιο να αναφερθούμε εκτενώς, τα είπε ο Τσάβι μετά το τέλος του παιχνιδιού. Ένας από αυτούς, o “φευγάτος” με το νούμερο 7, δε χρειάζεται να ταλαιπωρείται και να μας ταλαιπωρεί άλλο κατά τη γνώμη μου και θα χαρώ ιδιαιτέρως αν αντί αυτού, πάρουν ευκαιρίες οι νεότεροί μας παίχτες.
Υ.Γ 2 Ο Μαρκ Αντρέ Τερ Στέγκεν ακούει τα εξ αμάξης τον τελευταίο καιρό (ειδικά μετά το παιχνίδι στο Μόναχο) και φυσικά δεν είναι ο μόνος, με τρανό παράδειγμα τον Φρένκι ντε Γιονγκ. Σίγουρα και οι δύο δε διανύουν και την καλύτερή τους περίοδο, οφείλουμε όμως να αναλογιστούμε πως οι παίχτες μας χαντακώνονται από τη μετριότητα της απόδοσης της ομάδας και την έλλειψη παιχτών. Όταν για παράδειγμα το στόπερ γίνεται μπακ και το μπακ γίνεται εξτρέμ, καταλαβαίνουμε όλοι την αναγκαιότητα κάποιων κινήσεων.
Παραμένει πάντως άξιο απορίας γιατί δε χρησιμοποιείται ο Μπαλντέ ως μπακ, αντί του ακατάλληλου για τη συγκεκριμένη θέση, Μινγκέθα.
Υ.Γ 3 Σημαντική θα είναι και η απώλεια στα κέρδη λόγω του αποκλεισμού, με την “Cope” να αναφέρει πως φτάνει τα είκοσι εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται τα μπόνους των χορηγών, που φυσικά χάνονται.